Blwyddyn newydd
Mae’r flwyddyn newydd yn dechrau nawr,
Pawb yn meddwl am adduned fawr.
“Bydd yn well, gwna fwy, gwella’r drefn”
Ond beth os ti’n ddigon fel wyt ti? Cadwa dy gefn!
Mae eraill yn ceisio newid eu ffordd,
Ond cofia, ti’n drysor o hyd yn bod.
Dy gryfder di sy’n cario’r dydd,
Dim rhaid i ti newid i fod yn rhydd.
‘Drycha ar dy hun- ti’n dal dy dir!
Wedi goroesi stormydd, drwy’r glaw a’r gwynt hir.
Mae’r flwyddyn yn newydd, ond ti’n parhau,
Yn gryf ac yn wych- dim mwy, dim llai.
Tydi’r drych ddim yn dangos dy gryfder gwir,
Y brwydrau’n dawel, y dagrau’n dir.
Ond yn y tywyllwch, mae goleuni bach,
Ti’n berffaith dy hun, heb orfod newid chwaith.
Wrth i’r byd geisio gollwng ei wendid,
Ti’n dangos bod caru dy hun yn fendith.
Dim angen cynllun, dim angen nod,
Ti’n berffaith fel wyt – bob cam, bob troed.
Felly wrth i’r dyddiau dyfu’n hir,
Paid â gwrando ar sŵn y byd yn sibrwd i’w dir.
Mae caru dy hun yn bŵer mawr,
Blwyddyn newydd neu hen, ti’n seren i bawb.