Mae ‘na haul ar ddiwedd yr ogof

O ni fyth yn ferch swil o gwbl yn ysgol. Oedd ffrindiau da gen i, nid oedd unrhyw beth all unrhyw un ddweud wrtha’i fy effeithio. Ond, do’n i fyth yn hollol hapus gyda nghorff, o’ni just ddim yn meddwl llawer amdano. Pan o’ni yn y chweched newidiodd popeth yn hollol. O’n sboner a fi wedi gwahanu, ac fe ddadleais efo’n holl grŵp o ffrindiau, yn gadael fi ar ben fy hun, yn unig ac yn hollol ddi-hyder. Dyna’r peth cyntaf oedd wedi cychwyn yr holl cogs yn fy mhen fy mod i ddim digon da.

Aeth flwyddyn olaf chweched heibio, collais damed o bwysau ond dim byd llawer – dim ond tyfu i fyny o ni’n meddwl o’ni. Dechreuais y Brifysgol yn yr un dref a oedd yn golygu fy mod i wedi gallu aros adref. Oedd gen i ffrindiau newydd ac roedd pethau yn dda eto, ond yn ystod y flwyddyn gyntaf yn y Brifysgol wnaeth pethau adref newid ychydig gan olygu fy mod i’n helpu fwy gyda gwaith adref. Oedd yr angen amdana’i adref yn rhoi rhyw fath o bwrpas i fi, o ni eto’n teimlo fel fy mod i’n plesio ac yn ddigon.

Yn y Brifysgol newidiodd pethau…

Wrth aros adref o ni ddim wir yn ffitio mewn, o’ni di dechrau colli fwy o bwysau, o hunan hyder, yn gweld yr holl ferched oedd yn ffitio mewn… O ni’n meddwl bo nhw i gyd yn fwy tenau, yn fwy pert, yn popeth o’ni ddim….

Collais fwy o fwy o bwysau, gan disgyn ymhellach o’r grŵp o ffrindiau newydd o’ni wedi’i neud, nes fy mod wedi gwthio nhw i ffwrdd heb hyd yn oed sylweddoli… Doedd neb yn dweud llawer, doedd neb yn nabod fi yn pwyso fwy felly pam fyddai unrhyw un yn dweud unrhyw beth?! Mond un ffrind oedd ar ôl gena’i o’r ysgol, fy ffrind gorau, a hi oedd yr unig un oedd yn gwybod popeth aeth ymlaen, a hi oedd yn gweld y gwahaniaeth.

Erbyn dechrau’r drydedd flwyddyn o’ni wedi colli dros 3 stôn… O ni nawr yn wynebu bywyd mewn ‘sbyty yn cael fy mwydo trwy diwb… Dyna’r tro cyntaf i fi weld Mam a Dad yn sylweddoli pa mor wael oedd pethau wedi mynd..

Fel aeth y misoedd ymlaen ges i ail gyfle i newid pethau rownd.. Ges i driniaeth drwy ddietegydd a nyrs Gwasanaethau Iechyd Meddwl CAMHS a helpodd hyn i fi allu cael yr hyder i gael rhywbeth gwahanol i fwyta yn lle’r salad arferol o ni’n cael fel petai’n gyfraith bob nos. Ond do’n i ddim yn dilyn y cynllun yn gywir, a do’n ni dal ddim yn bwyta cinio. Ro’n i’n dal i sicrhau fod fy watsh yn dweud fy mod i wedi llosgi digon o galorïau’r dydd. O ni’n pwyso fwy a tamed yn well nag o’ni, ond oedd yr anorecsia dal yna, ac roedd dal uwch fy mhen yn fy rheoli.

Newidiodd pethau fwyaf i mi un haf pryd wnes i ddechrau seiclo

Dechreuais i seiclo pob dydd, ymhellach ac ymhellach… Wnes i ddechrau bwyta fwy i roi’r egni i fy hun i allu seiclo ymhellach.. Ond o’ni dal ddim yn hapus, ddim yn hyderus. Daeth y newid fwyaf o gwympo mewn cariad â’r gym a chodi pwysau. Cwrddais â merch oedd yn PT, roedd hi’n deall yn gwmws beth o’ni wedi mynd trwy wrth fynd drwy’r fath beth ei hun. Gwnaeth hi gynllun i mi ac fe gawsom sesiynau efo ein gilydd hefyd. Fel aeth amser heibio ces i lawer fwy o hyder yn y gym, yn gweld newidiadau gwych. O’ni wedi trial llawer fwy o fwyd nag o’ni yn arfer, ac ro’n i’n coginio llawer fwy hefyd.

Erbyn hyn, dwi wedi cael fy rhyddhau o’r gwasanaethau iechyd meddwl, wedi graddio o’r Brifysgol gyda chymhwyster athrawes gynradd, ac yn dal i fynd i’r gym yn ddyddiol. Dwi ers wedi rhoi dros stôn arno, ac yn bwyta llawer mwy nag o’ni. Dwi dal heb adfer yn hollol, dwi dal ond yn bwyta bwyd iach, a dwi dal i orfeddwl bwyta neu yfed gormod. Dwi’n gweld hi’n anodd mynd fwy na diwrnod heb ymarfer corff ond dwi’n llawer gwell, llawer mwy iach a llawer hapusach nag o’ni amser hyn flwyddyn diwethaf.

Nia Owens